ارتباط سبک فرزند پروری والدین با چاقی کودکان پیش دبستانی شهر مشهد

زمینه و هدف: شناسایی چاقی به عنوان بیماری مزمن و چند عاملی، توجه به این حقیقت را می طلبد که تلاش برای پیشگیری و مداخلات جامع بیشتر در دوران کودکی مورد نیاز است. والدین با فراهم کردن محیط پیرامون کودک و تأثیری که بر روی عادات و رفتارهای بهداشتی کودکان می گذارند می توانند در پیشگیری از چاقی دوران کودکی مؤثر باشند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط سبک فرزندپروری والدین با چاقی کودکان پیش دبستانی انجام شده است. روش تحقیق: در این مطالعه ی مورد- شاهدی با نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای تصادفی که در مهد کودک ها و مراکز پیش دبستانی وابسته به بهزیستی مشهد انجام شد، 76 کودک پیش دبستانی چاق به عنوان گروه مورد و 152 کودک با وزن طبیعی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. شاخص توده ی بدنی بیش از صدک 95، کودک چاق محسوب شد. ضمن مصاحبه با مادر اطلاعات فردی و خانوادگی و فرم ثبت سه روزه ی غذا توسط مادر اخذ گردید و پرسشنامه سبک فرزند پروری بامریند توسط هر دو والد تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، فیشر، همبستگی پیرسون، کای دو، من ویتنی و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات سبک های مقتدرانه و مستبدانه و آسان گیر مادر در گروه چاق به ترتیب 9/3±4/32، 3/5±6/13 و 8/3±8/15 و در گروه وزن طبیعی به ترتیب 3/3±0/33، 9/4±4/13 و 2/4±9/15 بود. میانگین نمرات سبک های مقتدرانه و مستبدانه و آسان گیر پدر در گروه چاق به ترتیب 8/3±2/32، 8/5±8/14 و 3/5±5/16 و در گروه وزن طبیعی به ترتیب 2/3±9/31، 8/4±7/14و 5/4±7/15 بود. میانگین نمرات سبک های فرزندپروری والدین، در دو گروه چاق و وزن طبیعی تفاوت معنی داری نداشت (01/0>p). هم چنین بین bmi پدر و مادر با bmi کودک ارتباط معنی دار بدست آمد (001/0>p). نتیجه گیری: سبک فرزندپروری والدین با چاقی کودکان ارتباط ندارد. از این نتایج می توان به عنوان پایه ای برای پژوهش های مداخله ای استفاده نمود.